Η θεραπεία με Βεντούζες είναι μια αρχαία
Κινέζικη πρακτική στην οποία μια κούπα
(βεντούζα) προσκολλάται στο δέρμα αφού πρώτα μειωθεί από
αυτήν η πίεση (είτε με αλλαγή της θερμοκρασίας
είτε με απορρόφηση του αέρα), έτσι που το δέρμα
και ο επιφανειακός μυς να τραβιέται και
συγκρατείται στην κούπα
(βεντούζα). Σε μερικές περιπτώσεις,
η κούπα (βεντούζα) μπορεί να μετακινηθεί όσο η αναρρόφηση
του δέρματος είναι ενεργή, προκαλώντας ένα
τοπικό τράβηγμα του δέρματος και του μυ
(κυλιόμενη βεντούζα).
Στην Κινέζικη Ιατρική, η θεραπεία με βεντούζες χρησιμοποιείται για να
τραβήξει παθογόνους παράγοντες και αδρανή
ενέργεια στην επιφάνεια προκειμένου να ελευθερωθούν από το σώμα. Συνιστάται κυρίως για τη θεραπεία του πόνου, γαστρεντερικών διαταραχών,
αναπνευστικών παθήσεων (ιδιαίτερα του χρόνιου βήχα και
του άσθματος), και παράλυσης, παρόλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλες διαταραχές. Η αναρρόφηση που δημιουργείται από τη βεντούζα είναι πολύ καλή
για χαλάρωμα των μυών στην πλάτη και στη μέση. Παραδοσιακά, η τεχνική αυτή
χρησιμοποιούταν συχνά για να απομακρύνει το πύο από αποστήματα του δέρματος.
Η γενική ιδέα είναι να δημιουργηθεί ένα κενό στο εσωτερικό μιας κούπας
(βεντούζας), η οποία στη συνέχεια προσκολλάται στο δέρμα.
Η αναρρόφηση του δέρματος από τη βεντούζα διεγείρει τη ροή του αίματος στην περιοχή,
ελευθερώνει συμφόρηση και φλεγμονή από τους μύες
και ανοίγει διόδους για αποβολή τοξίνων. Στην
αρχαιότητα οι βεντούζες φτιάχνονταν από
μπαμπού, κέρατα ζώων ή πορσελάνη. Σήμερα φτιάχνονται από χοντρό γυαλί για να
μπορούν οι θεραπευτές να βλέπουν το δέρμα μέσα
από την βεντούζα.
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να δημιουργηθεί το
κενό μέσα στη βεντούζα είναι είναι να αναφλεχθεί
κάτι στο εσωτερικό της, συνήθως μια μπάλα από
βαμβάκι μουσκεμένη με οινόπνευμα ή ένα κερί. Η φωτιά καταναλώνει το οξυγόνο μέσα στη
βεντούζα και έτσι μειώνεται η πυκνότητα του αέρα
στο στο εσωτερικό της και δημιουργείται το κενό. Η
βεντούζα τότε αναποδογυρίζεται γρήγορα και το
της ανοιχτό άκρο τοποθετείται πάνω στο δέρμα. Το κενό συγκρατεί τη
βεντούζα προσκολλημένη στο δέρμα στο σημείο όπου
τοποθετείται αλλά, αν είναι αναγκαίο, το δέρμα
εκ των προτέρων αλείφεται με λάδι προκειμένου
να μπορεί η
βεντούζα
να μετακινείται (κυλίεται). Αυτή η μέθοδος λέγεται θεραπεία με
κυλιόμενες βεντούζες και
χρησιμοποιείται για να καλύψει
μια σχετικά μεγάλη περιοχή του δέρματος.
Αυτό βέβαια επιτυγχάνεται και με ταυτόχρονη
χρήση πολλών βεντουζών οι οποίες τοποθετούνται
πλάι πλάι σε καλύπτοντας έτσι μια μεγάλη
επιφάνια όπως η πλάτη ή η κοιλιά. Οι βεντούζες
τοποθετούνται είτε σε σημεία βελονισμού είτε σε
περιοχές πόνου και συνήθως αφήνονται
προσκολλημένες στο δέρμα για 10-15 λεπτά.
Η ανάφλεξη ενός αντικειμένου στο εσωτερικό της
βεντούζας είναι μόνο ένας τρόπος δημιουργίας
αναρρόφησης (φλεγόμενες
ή ξηρές βεντούζες). Μια πιο μοντέρνα
τεχνική είναι με χρήση μιας αντλίας ή ενός
ελαστικού δοχείου αναρρόφησης που προσαρμόζεται
στο πάνω μέρος της βεντούζας για να τραβήξει έξω
τον αέρα αφού η βεντούζα έχει τοποθετηθεί στο
δέρμα (βεντούζες αέρα).
Σε μερικές περιπτώσεις το δέρμα τρυπιέται με μια
βελόνα προτού τοποθετηθεί η βεντούζα με
αποτέλεσμα να βγαίνουν λίγες σταγόνες αίμα που
πιστεύεται ότι φέρνει μαζί του έξω από το σώμα
και τις τοξίνες
(υγρές βεντούζες).
Η
θεραπεία με βεντούζες είναι σχετικά ασφαλής αλλά
δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε εξανθήματα, σε
ανθρώπους που αιμορραγούν εύκολα ή σε όσους που
έχουν ψηλό πυρετό. Οι κυλιόμενες βεντούζες
εφαρμόζονται μόνο σαρκώδεις περιοχές και δεν
πρέπει να περνούν από περιοχές με οστά όπως η
σπονδυλική στήλη. Οι βεντούζες δεν προκαλούν
πόνο, προκαλούν όμως ένα αίσθημα τραβήγματος στο
δέρμα. Μερικές φορές μετά τη θεραπεία με
βεντούζες εμφανίζονται οι χαρακτηριστικές
μελανιές στο δέρμα αλλά συνήθως εξαφανίζονται
μετά από μερικές μέρες.
ΑΡΘΡΑ:
ΟΙ ΒΕΝΤΟΥΖΕΣ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ: